Het is een mooi eilandje waar we voor de wal liggen[ ook hier: net gemaaid}. Het regent een beetje. Dat bij elkaar is dan wel weer een nadeel; dikke plakkaten gras komen met onze schoenen aan boord. Bart pakt de puts alvast en terwijl we over het Bergumurmeer varen gaan er 10 emmers water over het dek; dat helpt al veel. Tot slot de doucheslippers in de emmer en klaar is schoonmaak.

Stuurboord uit, de snelweg op: het Van Starkenborghkanaal naar Groningen. Weinig scheepvaart, 2 beroeps komen ons tegemoet, dat is alles. Mijn plan om via het Hoendiep te gaan, strandt. Je blijkt in konvooi te moeten varen, 2x per dag verzamelen bij Briltil en dan als eendjes achter de meefietsende brugwachter aan….. We zouden tot ver in de middag moeten wachten.

Via sluis Gaarkeuken en -in Groningen- de Oostersluis komen we vanuit het Oosten het centrum in en krijgen in jachthaven Oosterhaven een plek in de B-kom. Meteen rechts, kan niet missen. Net als we hebben aangelegd, breekt de zon door; een uurtje later is de lucht helemaal blauw. Gezellig geroezemoes rond de haven en in de stad. We besluiten hier morgen te blijven liggen.

Als we wakker worden, is het school- en werkzame leven rond de haven al lang op gang. Fietsende scholieren zwieren langs, politieauto’s van het bureau even verderop rijden voorbij en op het gras naast de haven doen twee grasmaaivehikels een ingewikkelde dans.

Via de aan/uit app hebben we per sms de code van het douchegebouw gekregen: 1 douche/toilet voor de heren en 1 voor de dames. Geen plek om je kleren op te hangen….. Wat moet dat worden als alle 26 passantenplaatsen bezet zijn met grote families…… Nee, de ontwerper van deze haven was geen watersporter.

Vroeger dan anders zijn we klaar voor vertrek; ik bel even de brugwachter dat we over een kwartier voor zijn brug liggen en de vaardag begint.  Als we bij de brug zijn, wuiven de meisjes van Dunlop achter de ramen.

Opgelucht varen we Drachten uit richting het Prinses Margrietkanaal, verstild water, de Leien - een groot meer met vogeleilandjes – tot vlak voor het Bergumermeer. Daar ligt Eastermar, ‘de mooiste haven van Friesland’ waar we niet aan voorbij kunnen varen. Het is 11 uur als we relaxed in de zon aan de koffie zitten.

De middag gebruikt Bart om de motor op het raam te monteren. Laat nu de regen maar komen; er kunnen weer ruiten worden gewist!

Onze missie van vandaag is het ophalen van een pakket bij de DHL-vestiging, Eems 8 in Drachten.

Met op de boeg de wapperende Marekritevlag (nieuw) varen we door het dorp, onder de spoorbrug, over het aquaduct, over kronkelige vaarten, 3 meren, met zon en flinke wind (veel woonboten langs de kant en af en toe een varende bungalow) in twee uur naar Drachten. Dan is er keus: 2 jachthavens ver buiten de stad, of de passantenhaven midden in het centrum. Waarvandaan het natuurlijk korter fietsen is. We besluiten voor het laatste; een verbijsterende tocht volgt: 3 kilometer door een wel heel smal doodlopend vaartje, onder een vaste brug van 2.95 mtr. hoogte en dan de havenkom in, die pas op het allerlaatste moment te zien is. Zelden heb ik me zo misplaatst gevoeld als hier. Goede voorzieningen, maar bedoeld voor sloepen. Alles is hier pietepeuterig. We zijn de enigen……

Voor het eerst de havenapp Aan-Uit moeten gebruiken, het Yellowbrick systeem voor boten; Ronald had ons thuis al gewaarschuwd voor deze noviteit. We krijgen de factuur per e-mail, benieuwd of het klopt. Bart verdwijnt op de fiets en komt met een groot pakket terug.

Even uitblazen, dan lopen we het dorp in. Zelfde indeling als de gedempte gracht in Zaandam, net een stukje saaier. Hoewel; er is hier een gemeentelijke raamdichter: bij 4 zaken heeft hij een aansprekend gedicht op de ramen geplaatst.

“Lopen naar Oudehaske? Dat is geen wandelen, maar klunen…… Natuurlijk heb ik leenfietsen, jullie kunnen er toch ook niets aan doen, dat de haven in een industriegebied ligt?”. De havenmeester had ze al voor ons klaar gezet, gisteren, toen het te koud en te winderig was om te varen. We fietsten in twintig minuten naar het centrum van Heerenveen, dat een speciale plek in mijn hart heeft. Toch, een dorpsstraat van niets. We lopen heen en weer, kopen bij de Trekpleister zowat al hun doosjes koffie; gaat snel op bij ons en fietsen weer terug. De kachel snort.

Vandaag is het weer beter; een zwak zonnetje als we op pad gaan naar Akkrum, een uur varen. Binnenvaart! De Hadassa uit Urk komt uit een slootje zetten en draait achterom de Engelenvaart op. We nemen de 2^e afslag, door de Meinesloot, en gaan liggen aan een passanteneilandje bij de jachthaven Tussen de Meren. We kunnen via de steiger die de haven in tweeën deelt naar het dorp vol ophaalbruggetjes lopen. Een waterrijke omgeving.

En nu voelt ook Bart de rust over zich komen: hij koopt een nieuwe hengel en wormen (die nu op het bier in de koelkast staan, in plastic} en vangt in drie uur 8 vissen, 4 heel ondermaats, 2 redelijk ondermaats en twee die op de barbecue zouden kunnen. Gelukkig voor hen is dit niet gepland voor vanavond.

In de late avondzon, de fikse wind is gaan liggen, lopen we naar de bistro in de dorpsstraat waar we die om negen uur nog een fijne maaltijd voorgeschoteld krijgen. Het pronkstuk: de bar; een in de lengte doorgezaagde Pampus, een van de eerste! Het doet ons denken aan Piet Bakker; achter de mast. Zou het hem zijn?

De eerste week is voorbij! Zonder problemen….. Mijn vertrouwen in- en hoop op een relaxte vakantie is terug. Ons ritme is ook weer terug: vertrek tussen 10 en 11, 2-4 uur varen en aanleggen zodra we daar zin in hebben. Elke keer weer leuk om te zien waar je terecht komt.

Vanaf onze ligplaats is te volgen wanneer de sluis onze kant draait. Als in de verte een kleine zeilboot nadert, sluiten wij daar achteraan. Een mooi bebost stuk volgt tot vlak bij het Tjeukemeer, als we stuurboord uit de Tjonger opvaren. Dan is het land vlak, het zicht eindeloos. De koeien staan in de wei. De eerste Marrekriteligplaatsen verschijnen. Een geel fietspontje laat ons voorgaan: de ketting wordt weer gevierd.

Opeens slaat de boot voor ons links het weiland in…..; rechts op de wal verschijnt een groen bordje dat ook ons het weiland in doet duiken: Heerenveen. Een bouwbedrijf is met een nieuwe beschoeiing bezig, het werkschip blokkeert de doorvaart. Tot ze  aan de wal gaat liggen en we er langs kunnen.

De Engelenvaart, hoe mooi kan het zijn…. Langs de bebouwing van Heerenveen op weg naar Terhorne. We krijgen er eerder genoeg van en leggen aan bij wsv. De Welle, een grote, ietwat treurige haven in het industriegebied van Heerenveen. Het goede humeur van de havenmeester maakt alles weer goed.

Geen restaurant in de buurt, geen eten aan boord; we lopen naar de supermarkt in Oudenhaske, een wandeling van zo’n 10 kilometer. Terug kunnen we nog een uur in de zon zitten, dan drijft ook hier de zeemist binnen en wordt het koud.